प्रोजेक्ट सहल भाग ४

तेथिल एका जरा उंच बेटावर एक अतिथी गृह उभारलय. त्यावर जाण्यासाठी एक छोटा पूल उभारला आहे. आम्ही ज्या गेस्ट हाउसवर राहिलो होतो ते अगदी आलिशान नसलं तरी टापाटिप होत. तिथ मला बड्या शासकिय अधिकार्यांची बडदास्त कशी राखतात ते अनुभवायला मिळालं . आमच्या सरांमुळ आमचं अगदी उत्तम अगत्य झालं. ५ जण अणि ३ खोल्या , त्यात दोन्ही प्रोफ़. ची सोय खास कक्षात झाल्याने व उरलेल्या दोघांनी एकत्र राहण पसंत केल्याने मला आपसूकच एकट्याला खोली मिळाली. खोली निटनेटकी होती , २ पलंग होते. बाल्कनीतून धरणाच्या सरोवराचं अगदी मनोहारी दृष्य दिसत होतं. गेस्ट हाउस च्या परिसराला कुंपण होतं आणि छान बाग तयार केली होती. बाथरुम तर साधारण लोकांच्या घरात असणार्या स्वयंपाकघरा एवढं होत. रूम वर जरा हात-पाय-तोंड धुवून चहाला गेलो. चहा पिउन झाल्यावर आमच्या गेस्ट हाउस पासून धरणा पर्यंत साधारण १.५ कि.मी. चा फ़ेरफ़टका मारुन आलो. चालता चालता मी सरांशी इलेकट्रीकल संबंधी बर्याच गप्पा मारल्या. छान वाटलं. धरणाच्या भिंतीवरुन गाडी पलिकडे जाउ शकेल एवढी रूंदी आहे. सधारण ७.३० ला रुमवर आलो. ८.३० वाजता जेवण्या साठी बोलावण आल. तिथ पण खातीरदारी अगदी व्यवस्थित राखण्यात आली होती. जेवण अगदी उत्तम होतं. विविध प्रकार सुंदर चिनीमातीच्या भांड्यातून वाढले जात होते. जेवण झाल्यावर त्या गेस्ट हाउस च्या आवारात चक्कर मारली, मग रूम वर येउन माझ थोड काम उरल होत ते पुर्ण केलं. मग छान AC ची हवा खात निद्रेच्या आधीन झालो.

दुसर्या दिवशी सकाळ सकाळ ६ वाजताच (!!) बेड टी मिळाला. मग म्हटंल कधी नव्हे ते सकाळी लवकर उठलो आहे, जरा हिंडून यावे गेस्ट हाउस च्या मागच्या बाजूला काय आहे ते बघून यावे. (हा असा विचार केल्यावर मला उगाचच मी एकदम मोठ्ठाझाल्यासरख वाटल. कारण मी आई बाबा जेव्हा अस फ़िरायला जायचो तेव्हा बाबा मला असाच सकाळी फ़िरायला न्यायचे!! गालातल्या गालात हसून आवरायला घेतल.) मस्त सकाळच्या स्वच्छ अणि थंडगार वार्यात हिंडून खुप भारी वाटत होत. गेस्ट हाउस च्या मागे जवळच धरणामूळे तयार झालेल्या सरोवराचा काठ होता. त्या काठाजवळ एक छोट देवीच मंदीर होत. आजूबाजूला मस्त झाडी होती. सरोवराच पाणी सकाळच्या कोवळ्या उन्हात अप्रतीम दिसत होत. पाण्यातली छोटी बेट अगदी भारी दिसत होती. मग रूमवर येउन ८.३० ला नश्ता करुन आसनसोल साठी निघालो.

{त्यानंतर २.३० पर्यंत काम चालू होत. त्या कामाच्या तपशीलात शिरत नाही. फ़क्त सांगायसारखी गोष्ट म्हणजे काम बरचस अपयशी ठरले.!! पण या एकंदरीत २ दिवसांच्या सहलीत(!!) बरच कही शिकायला मिळाल. साधारण रात्री १० वाजला परत होस्टेल वर पोचलो}

(समाप्त)

प्रोजेक्ट सहल भाग ३

या नंतर निवांत प्रवास झाला. (अर्थात वातानुकूलीत गाडी असल्याने. कारण बाहेर ऊन मी म्हणत होत) . कोलकत्त्यातून बाहेर पडताना सिंगूर लागलं , टाटांच्या महत्वकांक्षी नॆनो प्रकल्पाचे अर्धवट अवशेष बघून वाईट वाटलं. हा प्रकल्प प्रचंड जागेत पसरलेला आहे. कही प्रश्न मनात घोळत राहिले , कोणाला काय मिळालं प्रकल्प बंद पाडून ?? बांधकाम झालेल्या जमिनी जरी शेतकर्यांना परत मिळाल्या तरी ते त्यावर शेती करू शकणार आहेत ?? वाटेत असे बरेच प्रकल्प दिसले.
तिथून थोड्या अंतरावर आम्ही जेवण उरकून घेतलं. (धाब्यावर आमच्या सरांना जेवण जरा हो की नाही करतच गेलं). माझी थोडी गोची झाली होती. एकतर सगळे माझ्यापेक्षा कमित कमी १०-१५ वर्षांनी मोठ्ठे होते आणि त्यात दोन्ही सर म्हणजे डिपार्टमेंट मधील बडे होते. त्यामूळे काय बोलायचं हे मला सुरुवातीला सुचतचं नव्हत. त्यांच्याच विषयांमध्ये मी आपला माना डुलवल होतो. वाटेत एक छोटं गाव लागलं , त्या गावाच नाव लक्षात नाही पण वॆशिष्ठ्य असा, की ते गाव भारताच्या पूर्वेकडील जुन्या वाहनांचे सुटे भाग मिळणारं आगार होतं. रस्ताच्या दुतर्फ़ा जुन्या वाहनांचे ढिगच ढिग लागले होते. लष्कराच्या जुन्या वाहनांपासून , जुन्या फ़टफ़ट्यां पर्यंत सगळी वाहनं तिथं होती.

आमची राहण्याची सोय "दामोदर खोरे" प्रकल्पाच्या मॆथन धरणा जवळ असलेल्या गेस्ट हाऊस मध्ये करण्यात आली होती. हे मॆथन धरण प.बंगाल व झारखंड यांच्या सीमेवर आहे. याचे दोन्ही बाजूंचे काठ वेगवेगळ्या राज्यात येतात. गेस्ट हाऊस झारखंड कडील भागात आहे. हे धरण पर्यटन स्थळ म्हणून विकसीत करण्यात आले आहे. छोट्या प्रमाणावर विद्युत निर्मीती पण होते. (इथ माझ्यातला इलेक्ट्रीकल अभियंता जागा होतो !!) हे एक नॆसर्गिक धरण आहे. धरणाच्या सरोवरात बरीच छोटी झाडांनी आच्छादलेली बेटं आहेत. या भागातल्या झालेल्या दमदार पावसाने बरीच बेटं अर्धीअधीक बुडाली होती. बहुतेक याच कारणानं ती निर्जन होती.
(क्रमशः)

प्रोजेक्ट सहल भाग २

अखेर सर्व सोपस्कार पार पाडुन ७ ला सरांच्या क्वार्टरपाशी पोचलो. सरांना फ़ोन केला . त्यानंतर सरांनी आवरायला बरोब्बर अर्धा तास घेतला. आता इतका वेळ आम्ही उशिर केला म्हणनार्या सरांनी केलेला उशिर मात्र माफ़ होता. असो जगाचा नियमच आहे, माझा पण मगाशी उशिर केलेल्या प्रसेनजीत वरचा राग निवळला .

साधारण ७.३० ला अम्ही IIT सोडलं. वाटेत नंदीबाबू म्हणून एकांना सोबत घेतले. खरगपूर हून कोलकत्ता सधारण १२० - १३० कि.मी. आहे. खरगपूरच्या अगदी जवळून राष्ट्रिय महामार्ग क्रंमांक ६ जातो , ज्याला ’बॊम्बे रोड’ असा म्हणतात. खरगपूरहून कोलक्त्त्याच्या दिशेला थोड्याच अंतरावर विशाखापट्टणम ला जाणारा फ़ाटा फ़ुटतो. हा रा. म. क्रं. ५ आहे, आणि हा महामार्ग सुवर्ण चतुश्कोन योजनेतीलच एक आहे. तसाच पुढं आम्ही कोलक्त्त्यातून आसनसोल ला जायला वापरलेला रा. म. क्रं. २ हा पण त्यातलाच एक. मला ड्रायविंग करणे व हिंडण्याची हॊस असल्याने मी सुरुवातीलाच ड्रायवर शेजारची जागा बळकावली होती. अर्थात मला याचा पुढ खुप फ़ायदा झाला. पश्चिम बंगाल मध्ये मी या आधीपण एकदा हिंडायला गेलो होतो. दोन्ही वेळच्या प्रवासांत मी एक गोष्ट अनुभवली रा.म. सोडून बंगाल मधिल कुठलेच रस्ते धड नाहित. असो दुसर्यांना काय नावं ठेवायची , महाराष्ट्रात पण बर्याच ठिकाणी हिच परिस्थिती आहे. रस्ताच्या दुतर्फ़ा लांब लांब पसरलेली हिरवीगार भातशेती सगळीकडे पहायला मिळते. इथलं वातावरण मात्र खुप लहरी आहे. बंगाल च्या उपसागरात जरा कुठं कमी दाबाचा पट्टा निर्माण झाला की इथं पावसाचा थयथयाट सुरू असतो. साधी वादळं सोडा चक्रिवादळ तर दर वर्षी एकदा येतच. ऊन्हाळ्यामधे प्रचंड गर्मी तर थंडीत संध्याकाळी ४ लाच अंधार पडून थंडीच साम्राज्य सुरू होत.

तर दरमजल करीत मध्ये नाश्ता करुन आम्ही कलकत्त्यात १०-१०.३० ला पोचलो. रविवार असल्याने रस्त्यांवर जास्त वाहतूक नव्हती. Wockhardt हॊस्पिटल मध्ये सरांच काम होतं , ते तिथ गेले. मी खालीच प्रसेनजीत बरोबर गप्पा मारत थांबलो. मध्यंतरात आमच्या ड्रायवर ची एक सिगारेट ओढून झाली. प्रसेनजीत हा एक खुप प्रामाणीक आणि आयुष्याकडून कमीत कमी अपेक्षा ठेवणारा इसम आहे. त्याच्याशी गप्पा मारुन मी आमच्या डिपार्टमेंट मधल्या आतल्या खबरी काढत बसलो होतो ! आमच्या गप्पां मधून मला आमचे सगळे प्रोफ़. कसे ऎषोआरामात राहतात याची माहिती मिळत होती.

साधारण अर्ध्या तासाने आम्ही तिथून निघालो. कोलकत्त्यात प्रोफ़. प्रणब दत्तान्ना सोबत घेउन आम्ही मार्गाला लागलो. कोलकत्त्यातून बाहेर पडताना हुगळी नदीवर महाकाय असा "दुसरा विवेकानंद उड्डाणपूल" आहे. उत्कृष्ठ प्रकारे रस्ते आणि उड्डाणपूलांची रचना करुन सिग्नल टाळले आहेत. इथं एक सांगण्यासारखी गोष्ट म्हणजे विवेकानंदांच्या नावाने मुळात जुना "हावडा ब्रिज" प्रसिध्ध असताना पण नविन पूलाला "दुसरा विवेकानंद पूल " असा नाव दिलेलं आहे. (इथं कोणाची हिम्मत नाही झाली गांधी किंवा नेहरू घराण्यातल्या लोकांची नावं देण्याची.)

(क्रमशः)

प्रोजेक्ट सहल . भाग १

पाश्वभूमी : -

मी IIT मध्ये M.Tech २ र्या वर्षात शिकतो आहे. माझ्या प्रोजेक्ट संबंधी प. बंगाल मधील आसनसोल या ठिकाणी भेट देउन आलो , त्याचा हा प्रवास वृत्तांत. माझ्या सोबत माझे गाइड प्रोफ़. अविनाश सिन्हा. , प्रोफ़. प्रणव (बंगालीत प्रणब !! ) दत्ता, अणि २ लॆब मधील कर्मचारी होते.

{या वर्णना मध्ये मी शक्यतो मी ज्या कामा साठी तिथं गेलो होतो त्या विषयी जास्त लिहीणार नाही ,कारण त्यातल्या तांत्रीक बाबी इथ समजावण अवघड होइल.!!}

पहिला दिवस.

आदल्या दिवशी सरांसोबत ठरल्याप्रमाणे सकाळी ५.३० ला उठून व आवरुन ६ वा. मि तयार होतो. आमच्या वसतीगृहाच्या फ़ाटका जवळ जाउन थांबलो होतो. मी ड्रायवर ला अगोदरच फोन करुन कळवून ठेवलं होत. ६ वाजता येनारा ड्रायवर चहा वगॆरे पिउन ६.१५ पर्यंत आला!! तेवढ्या सरांचा फोन येउन गेला होता. मला एका लॆब कर्मचार्या ला वाटेत घेउन (जरी तो वाटेत नसला तरी !!) सरांकडे लवकरात लवकर पोचायचा होत. ६.१५ ला गाडी आली. चकाकती महिन्द्रा स्कॊर्पियो. मी IIT मध्ये आल्यापासून पहिल्यांदाच चांगल्या गाडीत बसत होतो !! खरगपूर सारख्या ठिकाणी चांगली गाडी बघायला मिळणा मुश्किल तिथे त्यात बसायचा सोडाच !! मग तिथून स्टाफ़ क्वार्टर मध्ये जाऊन एका ला सोबत घ्यायला गेलो. तिथं आम्ही साधारण ६.३० पर्यंत पोचलो . तिथल्या महाशयांच अजून दात घासणं सुरु होतं ! मनातल्या मनात शिवी हासडली , कारण मला त्या उशीर करण्यान काही फ़रक पडत नसला तरी आमच्या मास्तरांच कुठं आहात असे २ फ़ोन येउन गेले होते. खरंतर त्यांना वाटेत कोलक्त्त्यात रक्त तपासणी करायची होती, त्या साठी त्यांना काहिही खायचं न्हवतं. अखेर अम्ही स्टाफ़ क्वार्टर मधून निघालो , अणि ड्रायवर ने बोंम्ब टाकला की सरां कडे जाण्याआधी गाडीत डिझेल भरायचा आहे . त्याना काय जाताय , सरांचा तोफ़खाना झेलायला मी होतोच की !
  (क्रमशः)

The First One ..

Ohh my God ,  alas i am writing . You all were missing a lazy person with some good point of views and opinions .!!  :) Yep I give lot a times philosophical shit which might be useless .
So after many days of thinking i am here with my first post , writing really random thoughts which are pouring in my mind like monsoon rain ! Today is really nice day .. I got up late @ 10 am , practiced with flute for 15-20 minutes. One more great thing happened this morning , i did sudarshan kriya . Yes .. i belong to Art of living group. Thats the best part i have ever learnt.
Thats all about first post. Lets meet soon with some new topic ..